HISTORIA
KLUBU SPORTOWEGO
BŁONIANKA BŁONIE
w pigułce
Klub Sportowy Błonianka został założony w roku 1917 ale swoją działalność datuje od dnia 6 sierpnia 1919 roku, kiedy to został rozegrany pierwszy mecz towarzyski. Pracę rozwijającej się Błonianki przerwała w roku 1920 na dwa lata wojna polsko-bolszewicka. Została wybudowana drewniana trybuna wraz z lożą honorową. Ze znanych nam przekazów pisanych i ustnych wspomnień Błonianka Błonie do wybuchu II Wojny Światowej rozgrywała tylko mecze towarzyskie (w rozgrywkach okręgu warszawskiego brały udział takie drużyny jak Sokół Błonie czy żydowska Jutrznia Błonie).
Klub z Błonia nie przerwał swojej działalności nawet podczas działań wojennych uczestnicząc w konspiracyjnych rozgrywkach. W czasie okupacji terenem gry były pobliskie łąki i pola, gdyż boisko Błonianki na rozkaz władz okupacyjnych zostało zaorane. Mecze były też rozgrywane na "Łysej Górze" w Kopytowie i za cmentarzem na łąkach. Piłkarze Błonianki grali zarówno w Błoniu, jak i w wielu innych miastach i miejscowościach, m.in. Lesznie, Ożarowie Mazowieckim, Sochaczewie, czy Żyrardowie.
Po zakończeniu działań wojennych klub został zgłoszony do rozgrywek mistrzowskich w Warszawskim OZPN, zaczynając grę od najniższej klasy. W 1950 roku w wyniku fuzji Błonianki z KS Płomień, powstał klub Spójnia Błonie, który prowadził sekcje piłki nożnej, siatkówki, koszykówki oraz tenisa stołowego. W 1955 roku klub zmienił nazwę na Sparta Błonie. W tym samym czasie w wyniku połączenia LZS Osiek i LZS Kopytów powstał klub LZS Błonie, który przejął wielu zawodników Sparty. W 1962 roku przy pomocy Zakładów Mechaniczno-precyzyjnych w Błoniu drużyna przyjęła nazwę Robotniczego Klubu Sportowego. W październiku 1965 roku nastąpiło połączenie RKS Błonie z LZS Błonie. Oprócz piłki nożnej, w Błoniu prowadzono sekcję lekkoatletyczną, kolarską, bokserską, zapaśniczą, podnoszenia ciężarów, szachową oraz hokeja na lodzie.
Właściwie dopiero po powstaniu nowoczesnych Zakładów Mechaniczno-Precyzyjnych "Mera" sport wkroczył na właściwe tory. Przyjechał wówczas do Błonia Andrzej Zelenay, były piłkarz Polonii Warszawa, trener, który wyjaśnił naszym piłkarzom na czym polega futbol, nauczył ich grać, rozbudził w nich skrywane marzenia i ambicje. W klubie zaroiło się od ludzi, głównie pracowników "Mery", autentycznych opiekunów piłkarzy, jak np. dyrektor Marian Uraz. W 1964 roku została zakończona budowa stadionu przy ulicy Legionów, który w otrzymał nowe ogrodzenie, płyta boiska nową nawierzchnię, ceglaną bieżnię, odgrodzoną od nowej trybuny dla kilkuset kibiców i budynek z szatniami dla piłkarzy. Był to jeden z najpiękniejszych obiektów na Mazowszu, a gospodarzył w nim doskonale Kazimierz Łukaszewicz. W 1967 roku godnie obchodzono 50-lecie klubu a RKS Błonie został odznaczony medalem "100-lecia SPORTU POLSKIEGO". W tych warunkach środowisko piłkarskie zaczęło realizować swoje marzenia. Doskonałe warunki do gry i treningu, bardzo dobry trener Jerzy Woźniak (niegdyś legionista i reprezentant Polski), zapewnione środki przez "Merę", a przede wszystkim ogromne zainteresowanie mieszkańców Błonia. W 1971 r. piłkarze z Błonia uzyskali upragniony awans do Ligi Okręgowej. Czwartoligowy beniaminek uplasował się na drugim miejscu za płocką Wisłą, tracąc ledwie jeden punkt do rywala. Runda jesienna kolejnego sezonu to popis gry zespołu na tle przeciwników. 23 punkty, bilans bramkowy 45-18 i pierwsze miejsce po 15 kolejkach mówią same za siebie. Wiosną piłkarze z Błonia potwierdzili, że są gotowi do gry w III lidze, wygrywając bezapelacyjnie rozgrywki. Niestety piłkarska centrala postanowiła zlikwidować ówczesną ligę międzywojewódzką. Awansu nie było, a piłkarze nadal musieli biegać na czwartoligowych boiskach. Mimo, iż Błonie znacznie przewyższało umiejętnościami swoich przeciwników to w ostatecznym rozrachunku zajęli dopiero czwarte miejsce. Środek lat siedemdziesiątych to ciągłe zmiany systemu rozgrywek piłkarskich. Choć w sezonie 1974/75 RKS Błonie nadal uczestniczył w rozgrywkach Ligi Okręgowej, to stała się ona najwyższą klasą okręgową województwa, czyli III ligą. RKS prowadził na półmetku rozgrywek, wyprzedzając o 3 punkty Wisłę Płock, jednak to płocczanie, jako mistrzowie, mogli uczestniczyć w eliminacjach o II ligę (przegranych), a piłkarze z Błonia na pocieszenie zostają mistrzem WOZPN (pokonując Żyrardowiankę Żyrardów, Znicza Pruszków i stołecznego Drukarza). W roku 1976 spełniają się marzenia piłkarzy, włodarzy i kibiców błońskiej drużyny. Do samego końca toczyła się zacięta rywalizacja pomiędzy Błoniem a płocką Wisłą. RKS mając ledwie punkt przewagi na rywalem zostaje mistrzem ligi okręgowej i uczestniczy w eliminacjach o awans do II ligi. Grupowi konkurenci nie dają jednak szans na zaistnienie podwarszawskiemu miasteczku na piłkarskiej mapie Polski. RKS Błonie plasuje się na czwartym miejscu za Stilonem Gorzów (remis i porażka) i Concordią Piotrków (remis i porażka). Wygrywa konińskie Zagłębie, które dwukrotnie pokonuje błońską drużynę. To jednak nie cała historia tego sezonu. Afera ze sprzedaniem meczu RKS Błonie - Zagłębie Konin ma finał w sądzie, a kluby zostają zdegradowane karnie do klasy A (IV liga). Z klubu odeszło kilku piłkarzy, działaczy i trenerów. Ci co zostali, zmobilizowali swoje siły i po roku cieszyli się z powrotu na trzecioligowe boiska. Jednak ówczesna Liga międzywojewódzka była wtedy bardzo silna i RKS, zajmując 11 miejsce, żegna się bezpowrotnie z trzecią ligą.
O ile pierwszy sezon w "Klasie Wojewódzkiej" był bardzo udany (trzecie miejsce), o tyle kolejne pogłębiły kryzys w błońskiej piłce nożnej - miejsca 11, 12 a w końcu 14 w następnych sezonach, spowodowały spadek do Klasy A. W 1980 roku rozpoczął się remont płyty głównej na stadionie w Błoniu, zrobiono nowy drenaż płyty oraz poprawiono boisko boczne wraz z bieżnią lekkoatletyczną. Wybudowano też nowe korty do tenisa ziemnego i wyremontowano budynki. Piłkarze grali w pobliskich miejscowościach. Po "aferze konińskiej" kary nałożone na klub spowodowały załamanie na długi okres rozwoju naszego piłkarstwa. Zmieniło się podejście kierujących klubem do futbolu, zamiast płacić piłkarzom za kopanie piłki, obiekty wyposażono w saunę, elektroniczny zegar i świetlicę. W 1983 roku RKS spadł jeszcze o szczebel niżej ale szybko powrócił do Klasy A i na długie lata się w niej zadomowił.
W roku 1989 miała miejsce kolejna reorganizacja rozgrywek, w konsekwencji, której to Błonianka znalazła się na poziomie VI ligi. Upadający zakład MERA-BŁONIE (ten, który zaopiekował się klubem ponad 40 lat wcześniej) zaprzestał dofinansowywania zespołu, co zmusiło działaczy do poszukiwania nowych rozwiązań. W połowie lat 90. działania ruszyły w dobrą stronę, pozyskano drobnych sponsorów, a piłkarze uzyskiwali coraz to lepsze rezultaty. Trzecie miejsce na koniec sezonu 1995/96, czwarte na koniec sezonu 1996/97 i pierwsze miejsce w sezonie 1997/98. 10 punktów przewagi nad drugim w tabeli GLKS Nadarzyn, 111 goli strzelonych. Awans stał się faktem. Dzięki bardzo dobrej grze i czwartemu miejscu w "okręgówce" na koniec rozgrywek pobudziły apetyty wszystkim związanym z klubem ludziom. I tak oto w czerwcu 2000 roku Błonianka mogła świętować awans do mazowieckiej IV ligi. Sprowadzenie kilku wartościowych piłkarzy oraz dobrych trenerów pociągnął za sobą sukces w postaci promocji do najwyższej klasy okręgowej w województwie. W gronie czwartoligowców beniaminek z Błonia był typowym średniakiem i gdyby nie reorganizacja rozgrywek, mógłby spokojnie przygotowywać się już do kolejnego sezonu. A tymczasem zajął 10 miejsce (tuż nad strefą barażową), gromadząc 45 punktów. W sezonie 2001/02 z IV ligą musiało się pożegnać aż 10 z 16 zespołów (w obydwu grupach). Degradacja nie ominęła Błonianki, drużyna zajęła ostatnie miejsce i trafiła do grupy północnej w nowej V lidze – Mazowieckiej Lidze Seniorów. Gra Błonianki nie napawała optymizmem na bliższy sukces. Dopiero w końcówce sezonu, dzięki wygraniu siedem z dziewięciu ostatnich spotkań drużyna zajęła 13 miejsce dające jeszcze szansę na utrzymanie w postaci barażu. Ta szansa nie została zmarnowana, choć pomimo porażki po wątpliwym rzucie karnym w Warszawie z Sarmatą to w rewanżu na własnym stadionie Błonianka z nawiązką odrobiła straty. W regulaminowym czasie wynik brzmiał 1:0 dla gospodarzy. W końcówce dogrywki Błonianka zdobyła dwa gole i wygrywając 3:0 utrzymała się w Mazowieckiej Lidze Seniorów na kolejny sezon. Mimo tego małego sukcesu zaczął się trudny okres dla błońskiego zespołu. Brak większego dofinansowania klubu wpłynął poważnie na wyniki drużyny. Błonianka zajęła ostatnie miejsce w ligowej tabeli i spadła do warszawskiej "okręgówki". Tam zanotowała tylko siedem zwycięstw, a ilość zdobytych punktów nie pozwoliła opuścić ostatniego miejsca w tabeli. Sezon 2005/06 przywitał ponownie Błoniankę w Klasie A. Jednak wszyscy jak najszybciej chcieli się wydostać z piłkarskiego dna. Błonianka wręcz nokautowała rywali, wygrywając wysoko wiele spotkań (18:0, 12:1), ale przegrywając w tych najważniejszych pojedynkach. Ostatecznie zespół zajął dopiero czwarte miejsce. Drugi sezon w tej klasie to już zdecydowana dominacja błońskiej drużyny. 11 punktów przewagi nad drugim w tabeli Rysiem Laski, 21 wygranych spotkań na 26 możliwych, w tym wszystkie u siebie i 90 strzelonych goli przypieczętowało awans do Ligi Okręgowej. Błonianka, która w roku 2007 obchodziła 90-lecie istnienia dobrze zaprezentowała się w rundzie jesiennej, musiała jednak do ostatniej kolejki walczyć o utrzymanie się w tej klasie okręgowej. Zdecydowanie słabsza postawa w drugiej części sezonu, sprawiła, że drużyna spadła ponownie do Klasy A. Z dobrej strony pokazali się juniorzy Błonianki, którzy wygrali bezapelacyjnie Ligę Juniorów Młodszych i awansowali do II Mazowieckiej Ligi Juniorów. W kolejnym sezonie - 2008/2009, pomimo ogromnych aspiracji, drużynie seniorów nie udało się powrócić w szeregi Ligi Okręgowej - do awansu zabrakło ledwie jednego punktu. W działalności klubu nastąpił pewien rozłam, gdyż opiekę nad grupami młodzieżowymi przejął Błoński Urząd Miasta. Sezon 2009/2010 zakończył się sukcesem drużyny seniorów, która wywalczyła awans do Ligi Okręgowej. W połowie 2010 roku zostały przebudowane trybuny, tak aby mogły spełniać wymogi licencyjne Mazowieckiego Związku Piłki Nożnej. Pojemność wzrosła do około 260 miejsc siedzących, w tym zamontowane 132 krzesełka.
Dwa sezony spędzone w Lidze Okręgowej okazały się wielkim rozczarowaniem i kończyły walką o utrzymanie w tej klasie rozgrywkowej. W sezonie 2012/2013 obaj spadkowicze z "okręgówki", Błonianka Błonie i Piast Piastów wręcz znokautowali rywali i z ogromną przewagą punktową uzyskali promocję z Klasy A. Nasza drużyna na samym finiszu rozgrywek zapewniła sobie pierwsze miejsce w tabeli.
f@n
W skrócie:
Przez dekady klub znad ulicy Legionów posługiwał się kilkoma nazwami w rozgrywkach piłkarskich:
- (1917-1945) KS Błonianka Błonie
- (1945-1947) ZWM Błonie
- (1947-1950) KS Błonianka Błonie
- (1950-1955) KS Spójnia Błonie (fuzja z KS Płomień Błonie)
- (1955-1959) Sparta Błonie
- (1959-1962) LKS Błonie
- (1962-1992) RKS Błonie
- (od 1992) KS Błonianka Błonie
Rekordy klubowe (tylko od roku 1996, ale bardzo możliwe, że i w całej historii):
Najwyższe zwycięstwo:
- 18:0 Sparta II Jazgarzew (03.09.2005)
(bramki: Kujawa 3,41,49, Rajczak 10,12,13,25,29,61, Kacprzak 23,34,88, Boguś 55,82, bramka samobójcza 63, Jałowiecki 64,85, Wójcik 70)
Najwyższa porażka:
- 0:8 z Powiślanką Lipsko (13.06.2004)
- 0:11 ze Skrą Obory (07.06.2008 - tylko ośmiu piłkarzy reprezentowało klub z Błonia w tym spotkaniu)
Sukcesy:
Udział w rozgrywkach III ligi:
- sezon 1974/75 (2 miejsce)
- sezon 1975/76 (1 miejsce; udział w eliminacjach o II ligę)
- sezon 1977/78 (11 miejsce)
Udział w rozgrywkach o Puchar Polski na szczeblu centralnym:
- sezon 1965/66: 1 runda (RKS Błonie - Mazur Ełk 0:1)
- sezon 1977/78: 1 runda ?, 2 runda (RKS Błonie - Zagłębie Wałbrzych 1:2)
- sezon 1978/79: 1 runda (Rudzki KS Łódź - RKS Błonie 0:2), 2 runda (RKS Błonie - Stilon Gorzów 1:5)
Finał turnieju o "Puchar Przeglądu Sportowego" i "Sportu" (1958)
w kolejnych pojedynkach zespół z Błonia pokonuje: Mazur Karczew 2:1, Orlęta Dęblin 4:2, Wisłę Płock 4:3, Marymont Warszawa po rzutach karnych (półfinał). Dopiero w finale przegrywa na stadionie Legii z gospodarzami 1:5